Sobota, 25 maja

O godz. 7.30 Mszy św. przewodniczył dziekan kapituły (najstarszy wśród członków kapituły) fr. Wayne HELLMANN, minister prowincjalny prowincji NMP Pocieszycielki Strapionych w USA. 

W homi­lii fr. Jude przy­po­mniał ojcom kapi­tul­nym, że dziś bar­dziej niż kie­dy­kol­wiek potrze­bu­ją słu­chać Ducha Świę­te­go, aby mini­ster gene­ral­ny mógł być wybra­ny według woli Bożej.
Zło­żo­no życze­nia współ­bra­ciom obcho­dzą­cym rocz­ni­cę świę­ceń kapłań­skich: fr. Jobe ABBASS – 34. rocz­ni­ca, fr. Jano­wi MACIEJOWSKIEMU, mini­stro­wi pro­win­cjal­ne­mu pro­win­cji św. Mak­sy­mi­lia­na Marii Kol­be­go (Gdańsk) – 23. rocz­ni­ca, fr. Toma­szo­wi WĘZIKOWI – 17. rocznica.
Na począt­ku obrad w auli odczy­ta­no prze­sła­nie, któ­re skie­ro­wa­ła bur­mistrz Asy­żu Ste­fa­nia PROIETTI.
Następ­nie dzie­kan kapi­tu­ły zarzą­dził gło­so­wa­nie mają­ce na celu wybór 120. mini­stra gene­ral­ne­go. W trze­ciej turze został wybra­ny obec­ny asy­stent gene­ral­ny FALC (Fede­ra­ción Améri­ca Lati­na Conven­tu­ales) fr. Car­los Alber­to TROVARELLI z pro­win­cji „Rio­pla­ten­se” św. Anto­nie­go z Padwy w Argen­ty­nie i Uru­gwa­ju. Uro­dził się 22 czerw­ca 1962 r. w Cin­co Sal­tos (Rio Negro w Argen­ty­nie), ślu­by wie­czy­ste zło­żył 4 paź­dzier­ni­ka 1990 r., a świę­ce­nia kapłań­skie otrzy­mał 25 mar­ca 1995 r.
Po wyra­że­niu zgo­dy na przy­ję­cie urzę­du nowo wybra­ny mini­ster zabrał głos i popro­sił Boga oraz współ­bra­ci o pomoc w wypeł­nia­niu tego cięż­kie­go obowiązku.
Przy śpie­wie dzięk­czyn­ne­go hym­nu „Te Deum” zakon­ni­cy uda­li się pro­ce­syj­nie do gro­bu św. Fran­cisz­ka z Asy­żu, gdzie nowo wybra­ny mini­ster zło­żył wyzna­nie wia­ry i przy­rzekł posłu­szeń­stwo papie­żo­wi i Kościo­ło­wi świę­te­mu. Z kolei od obec­nych współ­bra­ci przy­jął akt posłu­szeń­stwa wraz z bra­ter­skim zna­kiem poko­ju i życze­nia­mi wszel­kie­go dobra. Na zakoń­cze­nie odśpie­wa­no pieśń do św. Fran­cisz­ka „Salve sanc­te pater” i mini­ster gene­ral­ny udzie­lił uro­czy­ste­go bło­go­sła­wień­stwa reli­kwia­mi sera­fic­kie­go Ojca.
Po połu­dniu ojco­wie kapi­tul­ni ponow­nie zebra­li się w auli. Mini­ster gene­ral­ny popro­sił Cetu­sy, aby spo­tka­ły się i wybra­ły trzech zakon­ni­ków z każ­dej fede­ra­cji w celu zapro­po­no­wa­nia ich na urząd asy­sten­ta regio­nu. Trzy pod­da­ne oso­by będą mia­ły taką samą waż­ność i powin­ny repre­zen­to­wać róż­ne jurys­dyk­cje, zaś przed­sta­wio­ne pro­po­zy­cje mają uła­twić mini­stro­wi gene­ral­ne­mu sfor­mu­ło­wa­nie skła­du nowe­go defi­ni­to­rium (gło­so­wa­nie odbę­dzie się w poniedziałek).

Fr. Aure­lio ERCOLI, kronikarz

 

Dzi­siaj wybie­rze­my nasze­go mini­stra gene­ral­ne­go. Chciał­bym oprzeć tę reflek­sję na pierw­szym czy­ta­niu, a nie na Ewan­ge­lii, ponie­waż prze­sła­nie o per­spek­ty­wie bycia znie­na­wi­dzo­nym, choć praw­dzi­we, wyda­je się nie­co zbyt nega­tyw­ne na nasze dziś.
W pierw­szym czy­ta­niu widzi­my, jak Kościół rośnie pod prze­wod­nic­twem Ducha Świę­te­go. Paweł sły­szy głos Ducha we śnie, w któ­rym jest zachę­co­ny do gło­sze­nia Ewan­ge­lii w Mace­do­nii. Św. Paweł natych­miast oka­zu­je posłu­szeń­stwo i prze­pra­wia się do Grecji.
Nie mówię, że musi­my gło­so­wać na bra­ta, któ­re­go widzie­li­śmy we śnie ostat­niej nocy! Ale wszy­scy musi­my czy­tać zna­ki, któ­re daje nam Duch.
Powta­rzam coś, co powie­dzia­łem sześć lat temu, w dniu, w któ­rym po raz dru­gi wybra­li­śmy fr. Mar­co na mini­stra gene­ral­ne­go. Nie my wybie­ra­my! To Duch wybrał, a naszym zada­niem jest roz­po­znać ten wybór i przy­jąć go. W tym tygo­dniu dys­ku­to­wa­li­śmy o sta­nie Zako­nu. Roz­ma­wia­li­śmy mię­dzy sobą o potrze­bach Zako­nu w przy­szło­ści. Teraz, słu­cha­jąc Ducha, któ­ry prze­ma­wia w naszych ser­cach, słu­cha­jąc nasze­go praw­dzi­we­go Mini­stra gene­ral­ne­go – Ducha Świę­te­go, powie­rza­my nasz Zakon Jego przewodnictwu.