Poniedziałek, 20 maja

Dzień rozpoczął się Mszą św. o godz. 7.30 w kaplicy Brata Eliasza: przewodniczył fr. Carlos Alberto TROVARELLI, asystent generalny FALC (Federación América Latina Conventuales). Homilię wygłosił fr. Jude Martin WINKLER, asystent generalny CFF (Conventual Franciscan Federation).

Mówił o obiet­ni­cy Jezu­sa, że pozo­sta­nie z nami na zawsze i dla­te­go pośle Ducha Świę­te­go. Ewan­ge­lia Jana uka­zu­je Ducha jako Pocie­szy­cie­la: Tego, któ­ry pocie­sza i wspo­ma­ga. W tych dniach ojco­wie kapi­tul­ni powin­ni uważ­nie słu­chać Ducha Świę­te­go, któ­ry miesz­ka w naszych ser­cach, aby podej­mo­wać decy­zje ser­cem się­ga­ją­cym dale­ko poza nie­unik­nio­ne trudności.

W dzi­siej­sze wspo­mnie­nie litur­gicz­ne św. Ber­nar­dy­na ze Sie­ny obra­dy kapi­tul­ne roz­po­czę­ły się o godz. 9.30 od prze­ka­za­nia życzeń dla pro­win­cji świę­tych Ber­nar­dy­na i Anio­ła we Wło­szech (Abru­zja) oraz dla obcho­dzą­ce­go imie­ni­ny mini­stra pro­win­cji św. Elż­bie­ty w Niem­czech fr. Bern­har­din M. SEITHER.

Naj­pierw poprzez gło­so­wa­nie zatwier­dzo­no pro­gram i kalen­da­rium kapi­tu­ły, a następ­nie omó­wio­no „Dyrek­to­rium kapi­tu­ły” i zapo­zna­no się z pro­po­zy­cją zmian przed­ło­żo­nych przez cetu­sy FEMO (Foede­ra­tio Euro­pae Mediae et Orien­ta­lis) i CFF (Cen­tra­lis Euro­pae Foede­ra­tio). Cho­dzi w nich o zwró­ce­nie więk­szej uwa­gi na popraw­ki („iuxta modum”), aby moż­na było jak naj­sze­rzej dys­ku­to­wać nad nimi w auli. Ze wzglę­du na to, że kwe­stia doty­czy gło­so­wań nad „Sta­tu­ta­mi gene­ral­ny­mi”, „Disce­po­la­to fran­ce­sca­no” i „Ratio stu­dio­rum”, posta­no­wio­no powró­cić do zagad­nie­nia wte­dy, gdy komi­sja praw­na wyja­śni dokład­ną ter­mi­no­lo­gię zgło­szo­nych zmian. W związ­ku z tym zatwier­dzo­no „Dyrek­to­rium”, ale odło­żo­no na póź­niej zażą­da­ne zmiany.

Z kolei wybra­no fr. Toma­sza SZYMCZAKA jako sekre­ta­rza gene­ral­ne­go kapi­tu­ły i trzech mode­ra­to­rów: fr. Jana MACIEJOWSKIEGO, fr. Colin Char­les SAMMUT i fr. Mau­ri­zio BRIDIO. Powo­ła­no człon­ków rady pre­zy­dial­nej, komi­sji cen­tral­nej, komi­sji rewi­zyj­nej i audy­to­rów spraw.

Odczy­ta­no też życze­nia otrzy­ma­ne z oka­zji odby­wa­nej kapi­tu­ły, któ­re nade­sła­li: abp José Rodrígu­ez Car­bal­lo OFM, sekre­tarz Kon­gre­ga­cji ds. Insty­tu­tów Życia Kon­se­kro­wa­ne­go i Sto­wa­rzy­szeń Życia Apo­stol­skie­go, bp Giu­sep­pe Pie­mon­te­se, ordy­na­riusz Ter­ni, abp Rober­to CARBONI, metro­po­li­ta Ori­sta­no, abp Gian­fran­co Ago­sti­no GARDIN, metro­po­li­ta Tre­vi­so, a tak­że Misjo­nar­ki Nie­po­ka­la­nej Ojca Kolbego.

W godzi­nach popo­łu­dnio­wych, po odmó­wie­niu modli­twy bre­wia­rzo­wej, dru­ga sesja kapi­tul­na roz­po­czę­ła się od spra­woz­da­nia mini­stra gene­ral­ne­go fr. Mar­co TASCA. Po zło­że­niu podzię­ko­wa­nia Bogu i swo­im współ­pra­cow­ni­kom sku­pił swo­je roz­wa­ża­nie na Ewan­ge­lii „boga­te­go mło­dzień­ca” (Mk 10, 17–27). Pły­nie z niej nauka, że w naśla­do­wa­niu Pana Jezu­sa nie wystar­cza­ją dobre inten­cje, bowiem musi­my powie­rzyć się Jego woli, a nie zabie­gać o zba­wie­nie wła­sny­mi siła­mi. Aby nie być roz­cza­ro­wa­nym i roz­go­ry­czo­nym jak mło­dzie­niec, któ­ry nie przy­jął rady Jezu­sa, koniecz­na jest głę­bo­ka miłość i obumar­cie dla same­go siebie.

Dalej mini­ster gene­ral­ny przy­bli­żył bar­dziej zna­czą­ce realia Zako­nu, gdzie nie­wąt­pli­wie nie bra­ku­je cie­ni, zwłasz­cza w odnie­sie­niu do nie­za­prze­czal­ne­go sta­rze­nia się bra­ci w jurys­dyk­cjach powsta­łych w daw­niej­szych cza­sach. Poja­wia się też wie­le świa­teł, któ­re Pan każe nam dostrzec, zwłasz­cza u współ­bra­ci na połu­dnio­wej pół­ku­li, prze­ży­wa­ją­cych z entu­zja­zmem swo­ją posłu­gę w Koście­le zawsze młodym.

Na zakoń­cze­nie dale­ko­sięż­nie pró­bo­wał odczy­tać per­spek­ty­wy Zako­nu: każ­da rze­czy­wi­stość geo­gra­ficz­na win­na być postrze­ga­na w swo­jej spe­cy­fi­ce, a to, co się z niej wyła­nia, mówi o tym, że Pan wciąż może dać nam wie­le moż­li­wo­ści ewan­ge­li­za­cyj­nych, jeśli nie prze­sta­nie­my dawać świa­dec­twa o naszym cha­ry­zma­cie i nie spo­cznie­my na dzie­łach, któ­re od zawsze nas wyróżniały.

Fr. Aure­lio ERCOLI, kronikarz

 

W pierw­szym dniu prac naszej kapi­tu­ły gene­ral­nej sły­szy­my obiet­ni­cę Jezu­sa zło­żo­ną w dzi­siej­szej Ewan­ge­lii: ześle On Ducha Świę­te­go, Pocie­szy­cie­la, któ­ry nas nauczy i przy­po­mni nam to, co powiedział.
Sło­wo uży­te na okre­śle­nie Ducha to „Parac­le­tos”. To sło­wo posia­da wie­le zna­czeń. Mogło­by ozna­czać: obroń­ca, pośred­nik, pocie­szy­ciel, pomoc­nik, rzecznik.
Pod­czas tej kapi­tu­ły potrze­bu­je­my Ducha, aże­by pośred­ni­czył mię­dzy nami a Bogiem, aże­by pomógł nam kro­czyć dro­ga­mi Pana. Potrze­bu­je­my Ducha, aże­by pośred­ni­czył tak­że mię­dzy nami, byśmy prze­ży­wa­li rela­cje z inny­mi w miło­ści Bożej.
Potrze­bu­je­my Pocie­szy­cie­la, aby­śmy czy­ni­li poku­tę i pod­ję­li skru­chę za nasze nie­do­cią­gnię­cia, a tak­że z powo­du tych bra­ci, któ­rzy opu­ści­li naszą wspólnotę.
Potrze­bu­je­my Ducha, aby pomógł nam oce­nić minio­ne sze­ścio­le­cie i popro­wa­dził nas ku przyszłości.
Potrze­bu­je­my Ducha w głę­bi naszych serc, bo to tam On prze­by­wa. Pod­czas tej kapi­tu­ły musi­my słu­chać gło­su Ducha w naszych ser­cach. Czę­sto na kapi­tu­łach wysłu­chu­je­my naszych „ego­cen­trycz­nych” wyma­gań, myśląc tyl­ko o tym, co jest dobre dla nas lub dla naszych jurys­dyk­cji. Duch w naszych ser­cach, „gołę­bi­ca” uczą­ca nas kochać Boga i kochać się wza­jem­nie, chce nas nauczyć i przy­po­mnieć nam to, co jest najważniejsze.
Przy­bądź, Duchu Święty!