Poniedziałek, 17 czerwca

Po niedzielnym odpoczynku, kiedy większość ojców kapitulnych przeniosła się do kolegium Seraphicum w Rzymie, ostatni dzień kapituły był poświęcony na spotkanie z papieżem Franciszkiem. 

O godz. 9.00 kard. Ange­lo COMASTRI, wika­riusz gene­ral­ny pań­stwa waty­kań­skie­go, prze­wod­ni­czył Mszy św. przy kon­fe­sji św. Pio­tra w bazy­li­ce waty­kań­skiej. Przy­to­czył on „Testa­ment sie­neń­ski” św. Fran­cisz­ka z Asy­żu: „aby bra­cia zawsze kocha­li się wza­jem­nie, aby zawsze kocha­li i docho­wy­wa­li wier­no­ści naszej pani, świę­te­mu ubó­stwu, i aby zawsze byli wier­ni i ule­gli dostoj­ni­kom i wszyst­kim duchow­nym świę­tej mat­ki Kościo­ła”. Nowy zarząd Zako­nu jest wezwa­ny do towa­rzy­sze­nia współ­bra­ciom w życiu miło­ścią wza­jem­ną i miło­ścią do Kościo­ła, aby w ten spo­sób nasz cha­ry­zmat był prze­ży­wa­ny coraz głębiej.
Po Mszy św. ojco­wie kapi­tul­ni uda­li się do sali kle­men­tyń­skiej, gdzie o godz. 12 odby­ła się audien­cja z papie­żem Fran­cisz­kiem. Na począt­ku sło­wa powi­ta­nia skie­ro­wał nowo wybra­ny mini­ster gene­ral­ny fr. Car­los TROVARELLI, a następ­nie papież Fran­ci­szek w swo­im prze­mó­wie­niu zachę­cił zakon­ni­ków do bycia „brać­mi i mniej­szy­mi”. Św. Fran­ci­szek jest nadal aktu­al­ny, gdyż umie­ścił Ewan­ge­lię w cen­trum swo­je­go życia. W taki sam spo­sób, jako bra­cia mniej­si, musi­my gło­sić Dobrą Nowi­nę życiem i słowem.

Na koniec papież Fran­ci­szek udzie­lił bło­go­sła­wień­stwa apo­stol­skie­go, pozdro­wił ojców kapi­tul­nych i podzię­ko­wał za modli­twę w jego inten­cji i jego posługi.

Fr. Aure­lio ERCOLI, kronikarz

 

Audien­cja papieska
202. kapi­tu­ła gene­ral­na Bra­ci Mniej­szych Konwentualnych
Ponie­dzia­łek, 17 czerw­ca 2019 r., godz. 12 — Sala Klementyńska

PRZEMÓWIENIE MINISTRA GENERALNEGO

Ojcze Świę­ty,

W imie­niu wszyst­kich obec­nych tu bra­ci dzię­ku­ję za przy­ję­cie nas dziś rano na audien­cji pry­wat­nej, odby­wa­ją­cej się na zakoń­cze­nie naszej 202. kapi­tu­ły gene­ral­nej zwy­czaj­nej, któ­ra roz­po­czę­ła się 18 maja w Asyżu.

Podob­nie jak św. Fran­ci­szek wraz ze swy­mi towa­rzy­sza­mi, tak­że my przy­by­li­śmy do Sto­li­cy Pio­tro­wej, aby potwier­dzić naszą wia­rę i naszą służ­bę Chry­stu­so­wi Panu i Jego Kościo­ło­wi, i popro­sić o bło­go­sła­wień­stwo dla mnie, wybra­ne­go mini­strem gene­ral­nym, a tym samym 120. następ­cą św. Fran­cisz­ka, dla defi­ni­to­rów gene­ral­nych, któ­rzy w zarzą­dzie będą ze mną współ­pra­co­wać w służ­bie Zako­nu, dla bra­ci kapi­tul­nych i dla całe­go Zakonu.
Nie może­my ukryć tego, co czu­ją nasze ser­ca przy­cho­dząc do „Pana Papie­ża” (jak lubił mawiać Świę­ty z Asy­żu), a mia­no­wi­cie – poza odda­niem – ogrom­ną radość i wiel­ką ser­decz­ność, gdyż w jed­nej oso­bie spo­ty­ka­my Ojca Świę­te­go i „Fran­cisz­ka”.
W cza­sie naszych obrad mogli­śmy przyj­rzeć się życiu Zako­nu w ostat­nich latach: wie­le jest powo­dów do nadziei. Wśród nich jest opie­ka nad miej­sca­mi fran­cisz­kań­ski­mi, anto­niań­ski­mi i kol­biań­ski­mi, roz­kwit powo­łań w nie­któ­rych połu­dnio­wych kra­jach świa­ta, doświad­cze­nia nowej ewan­ge­li­za­cji pro­wa­dzo­nej na uli­cach i poprzez media, licz­ne misje „ad gen­tes”, soli­dar­ność dóbr w Zako­nie, róż­no­rod­na dzia­łal­ność cha­ry­ta­tyw­na na rzecz naj­bar­dziej potrze­bu­ją­cych, otwar­ty dia­log z brać­mi muzuł­ma­na­mi w 800. rocz­ni­cę spo­tka­nia św. Fran­cisz­ka z suł­ta­nem, pro­jek­ty eko­lo­gicz­ne doty­czą­ce zrów­no­wa­żo­ne­go roz­wo­ju śro­do­wi­ska natu­ral­ne­go podej­mo­wa­ne w nie­któ­rych jurys­dyk­cjach, i wresz­cie – co nie naj­mniej waż­ne – wynie­sie­nie do chwa­ły ołta­rzy, dzię­ki decy­zji Waszej Świą­to­bli­wo­ści, zakon­ni­ków i świec­kich przy­na­le­żą­cych do naszej rodzi­ny franciszkańskiej.
Jeste­śmy rów­nież świa­do­mi wie­lu naszych sła­bo­ści, któ­re Ojciec Świę­ty dobrze zna, ale napeł­nia nas nadzie­ja, że kapi­tu­ła otwo­rzy­ła się z ufno­ścią na wyła­nia­ją­ce się z nich wyzwa­nia: wytrwa­łość w naszym powo­ła­niu i wybo­rze, ewan­ge­licz­na jakość nasze­go sty­lu życia, wła­ści­wa rela­cja ze świa­tem mediów spo­łecz­no­ścio­wych, nasza odpo­wiedź na cier­pie­nia i krzyk świa­ta. Co wię­cej, uzna­li­śmy jesz­cze inne bar­dziej kon­kret­ne wyzwa­nia, choć­by utwo­rze­nie Uni­wer­sy­te­tu Fran­cisz­kań­skie­go w Rzy­mie, tak usil­nie pożą­da­ne­go przez Ojca Świę­te­go, jako zna­ku jed­no­ści wśród rodzin franciszkańskich.
Ojcze Świę­ty, koń­czę pro­sząc o sło­wo umoc­nie­nia i zachę­ty dla tej wiel­kiej wspól­no­ty bra­ter­skiej two­rzo­nej przez mini­strów pro­win­cjal­nych, kusto­szów i dele­ga­tów pocho­dzą­cych z pię­ciu kon­ty­nen­tów i zapew­niam, że nie zapo­mni­my modlić się za Cie­bie, przy­wo­łu­jąc wsta­wien­nic­twa św. Fran­cisz­ka w inten­cji Waszej posłu­gi jako Ojca i Pasterza.
Na zakoń­cze­nie ponow­nie wyra­żam naszą wdzięcz­ność, Papie­żu Fran­cisz­ku, za przy­ję­cie nas, ale z ser­ca doda­ję jesz­cze oso­bi­ste podzię­ko­wa­nie za pro­wa­dzo­ny styl bycia Kościo­łem, styl będą­cy darem Bożym, któ­ry nam uka­zu­jesz i polecasz.

Pokój i Dobro, Wasza Świą­to­bli­wość! Niech Bóg zawsze Cię wspiera.

Fr. Car­los Trovarelli

PRZEMÓWIENIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
DO UCZESTNIKÓW 202. KAPITUŁY GENERALNEJ ZWYCZAJNEJ
BRACI MNIEJSZYCH KONWENTUALNYCH