Poniedziałek, 10 czerwca

Dzisiejszej Mszy św. o godz. 7.15 przewodniczył fr. Teofil PETRISOR, minister prowincjalny prowincji św. Józefa Oblubieńca NMP w Rumunii. Obchodziliśmy wspomnienie Maryi Matki Kościoła i Jej powierzyliśmy naszą drogę zakonną. 

W homi­lii fr. Jude skon­cen­tro­wał się na Ewan­ge­lii o bło­go­sła­wień­stwach: „Bło­go­sła­wie­ni czy­ste­go ser­ca, albo­wiem oni Boga oglą­dać będą” (Mt 5, 8). W odnie­sie­niu do naszych współ­bra­ci nie wyma­ga się, by byli dosko­na­ły­mi pro­fe­sjo­na­li­sta­mi, ale by umie­li spo­tkać Pana we wspólnocie.
Zło­żo­no życze­nia fr. Micha­el ZIELKE, mini­stro­wi pro­win­cjal­ne­mu pro­win­cji św. Bona­wen­tu­ry w USA, z oka­zji 30. rocz­ni­cy świę­ceń kapłań­skich oraz fr. Sta­ni­sła­wo­wi STÓJOWI z pro­win­cji św. Anto­nie­go i bł. Jaku­ba Strze­mię w Pol­sce (Kra­ków) z oka­zji 41. rocz­ni­cy świę­ceń kapłańskich.
Pra­ce w auli roz­po­czął fr. Marian GOŁĄB, mini­ster pro­win­cjal­ny pro­win­cji św. Anto­nie­go i bł. Jaku­ba Strze­mię w Pol­sce (Kra­ków), któ­ry przed­sta­wił nowy wnio­sek. Nie był on zawar­ty w „Instru­men­tum labo­ris” i stąd rada pre­zy­dial­na nada­ła mu numer pięt­na­sty. Wnio­sek ten wzy­wa do pro­mo­wa­nia wspól­no­to­wych ini­cja­tyw na rzecz życia wier­niej­sze­go nasze­mu cha­ry­zma­to­wi. Kapi­tu­ła gene­ral­na chce patrzeć z nadzie­ją w przy­szłość nasze­go Zako­nu. Pra­gnie jed­no­cze­śnie zachę­cić kapi­tu­ły pro­win­cjal­ne i kusto­dial­ne, mini­strów pro­win­cjal­nych i kusto­szów wraz z ich defi­ni­to­ria­mi, aby poważ­nie roze­zna­wa­li i wspie­ra­li ini­cja­ty­wy rodzą­ce się w ser­cach bra­ci do podej­mo­wa­nia nowych form życia i misji, inspi­ro­wa­nych pra­gnie­niem życia Ewan­ge­lią w odważ­nym prak­ty­ko­wa­niu Regu­ły i Konstytucji.
Następ­nie pobor­ca gene­ral­ny fr. Woj­ciech KULIG i były sekre­tarz gene­ral­ny fr. Vin­cen­zo MARCOLI zapre­zen­to­wa­li dwu­na­sty wnio­sek, któ­ry doty­czy skła­dek jurys­dyk­cji na rzecz soli­dar­no­ści eko­no­micz­nej Zako­nu. Punkt pierw­szy wnio­sku, czy­li „taxa­tio” na kurię gene­ral­ną, zosta­nie omó­wio­ny póź­niej, gdyż zgło­szo­no tek­sty alter­na­tyw­ne. Prze­gło­so­wa­no i zatwier­dzo­no punkt dru­gi: okre­śle­nie rocz­nej skład­ki na nowy i jeden „Fun­dusz soli­dar­no­ści braterskiej”.
Fun­dusz ten powi­nien objąć pomoc na pokry­cie kosz­tów for­ma­cji, sty­pen­diów nauko­wych i zapew­niać wspar­cie dawa­ne zwy­kle poprzez inten­cje mszal­ne, obec­nie będą­ce w gwał­tow­nym spadku.
Dalej eko­nom gene­ral­ny fr. Nico­la ROSA przed­sta­wił wnio­sek trzy­na­sty, mówią­cy o limi­cie wydat­ków dla mini­stra gene­ral­ne­go dzia­ła­ją­ce­go oso­bi­ście i ze swo­im defi­ni­to­rium. Po krót­kiej dys­ku­sji tekst został zatwierdzony.
Sekre­tarz gene­ral­ny ds. for­ma­cji fr. Louis PANTHIRUVELIL (Indie) otwo­rzył dys­ku­sję nad „Disce­po­la­to fran­ce­sca­no”. Człon­ka­mi sekre­ta­ria­tu są: wice­se­kre­tarz fr. Fran­klin Anto­nio DURÁN ZAMBRANO (Wene­zu­ela), fr. Zbi­gniew WÓJCIK (Kra­ków) i fr. Ema­nu­ele RIMOLI (Kala­bria).
Fr. Louis wyja­śnił, że „Disce­po­la­to fran­ce­sca­no” nie jest tek­stem praw­nym, ale doku­men­tem inspi­ru­ją­cym i edu­ka­cyj­nym dla domów for­ma­cyj­nych Zako­nu. Doko­nał syn­te­zy histo­rycz­nej obej­mu­ją­cej ostat­nie 35 lat i uwy­pu­klił to, co dopro­wa­dzi­ło do powsta­nia obec­ne­go tek­stu „Disce­po­la­to”. Pod­kre­ślił, że w minio­nych 6 latach wsłu­cha­no się w suge­stie naszych wycho­waw­ców z róż­nych stron świa­ta i nada­no im for­mę naj­bar­dziej odpo­wia­da­ją­cą potrze­bom współ­bra­ci pra­cu­ją­cych w dzie­dzi­nie formacji.
Na koniec ojco­wie kapi­tul­ni zada­wa­li pyta­nia na temat, jak powstał osta­tecz­ny tekst doku­men­tu. Jutro będzie kon­ty­nu­owa­na dys­ku­sja o „Disce­po­la­to”.

Fr. Aure­lio ERCOLI, kronikarz

 

Dzi­siej­sza Ewan­ge­lia przed­sta­wia bło­go­sła­wień­stwa jako nowe pra­wo dla nowe­go Izra­ela. Sko­ro Moj­żesz otrzy­mał sta­ro­te­sta­men­tal­ne pra­wo na górze, podob­nie Jezus ogła­sza nowe pra­wo na górze.
Nie są to jed­nak regu­ły, lecz bar­dziej cele. Grzech w Sta­rym Testa­men­cie jest postrze­ga­ny jako wystrze­le­nie strza­ły, któ­ra mija się z celem. Nawró­ce­nie nie pole­ga na jej per­fek­cyj­nym wystrze­le­niu, ale na jak naj­więk­szym zbli­że­niu się do celu. Nawró­ce­nie nastę­pu­je bar­dzo powo­li. Nie­wie­lu z nas mia­ło podob­ne doświad­cze­nia jak św. Paweł na dro­dze do Damasz­ku. Więk­szość z nas nawra­ca się po tro­chu. Waż­ne jest nie bycie dosko­na­łym od zaraz, lecz by się sta­wać lepszym.
Zasta­nów­my się dziś nad jed­nym z bło­go­sła­wieństw: „Bło­go­sła­wie­ni czy­ste­go ser­ca, albo­wiem oni Boga oglą­dać będą”. W Biblii ser­ce jest ośrod­kiem myśli. Jeśli nasze myśli są czy­ste, jeśli zawsze mamy Boga w naszych myślach, z pew­no­ścią Go zoba­czy­my. Przy­wo­dzi mi to na myśl List św. Paw­ła do Fili­pian: „W koń­cu, bra­cia, wszyst­ko, co jest praw­dzi­we, co god­ne, co spra­wie­dli­we, co czy­ste, co miłe, co zasłu­gu­je na uzna­nie: jeśli jest jakąś cno­tą i czy­nem chwa­leb­nym – to miej­cie na myśli!” (Flp 4,8).
Wszy­scy mamy wie­le do zro­bie­nia i czę­sto pierw­szy­mi rze­cza­mi, któ­re zanie­dbu­je­my, są czy­ta­nie ducho­we i roz­my­śla­nie. Potrze­bu­je­my tej rze­czy­wi­sto­ści ducho­wej. Bra­cia, któ­rym słu­ży­my, powin­ni widzieć, jak poświę­ca­my nasz czas na spra­wy ducho­we. W ten spo­sób zoba­czy­my Boga i pomo­że­my współ­bra­ciom spo­tkać Go razem z nami.