Czwartek, 6 czerwca

W programie dzisiejszego dnia była pielgrzymka do Kortony, a to także z tego względu, że w auli kapitulnej odbywało się spotkanie kapłanów z Umbrii. 

Rano ojco­wie kapi­tul­ni odwie­dzi­li pustel­nię pierw­szych fran­cisz­ka­nów w Le Cel­le pod Kor­to­ną, gdzie była oka­zja do wspo­mnie­nia obec­no­ści św. Fran­cisz­ka z Asy­żu na tych zie­miach i posta­ci bra­ta Elia­sza, dru­gie­go gene­ra­ła Zako­nu po naszym Zało­ży­cie­lu. Jest to miej­sce boga­te ducho­wo­ścią, zanu­rzo­ne w zie­le­ni i ciszy, gdzie obec­nie posłu­gę spra­wu­ją bra­cia kapucyni.
Następ­nie uda­li­śmy się do sank­tu­arium św. Mał­go­rza­ty, gdzie prze­cho­wy­wa­ne są szcząt­ki świę­tej, któ­ra będąc oso­bą świec­ką potra­fi­ła nazna­czyć swo­je cza­sy poszu­ki­wa­niem poko­ju i ukie­run­ko­wać innych na miłość wobec naj­nędz­niej­szych i na spo­tka­nie z Chry­stu­sem. Jej przy­kład odwa­gi w obli­czu prze­ciw­no­ści życio­wych do dziś przy­po­mi­na, że tyl­ko Ewan­ge­lia może nadać sens życiu.
Po obie­dzie zwie­dzi­li­śmy kościół św. Fran­cisz­ka, gdzie zatrzy­ma­li­śmy się na modli­twie przy reli­kwiach Bie­da­czy­ny z Asy­żu (księ­dze litur­gicz­nej, habi­cie i hafto­wa­nej podusz­ce), a potem przed docze­sny­mi szcząt­ka­mi bra­ta Elia­sza, gdzie mogli­śmy odno­wić wdzięcz­ną pamięć wobec nasze­go współ­bra­ta, któ­ry umiał łączyć wia­rę z geniu­szem ludzkim.

Dzię­ku­je­my Bogu za dzi­siej­szy dzień i za to, że mogli­śmy skie­ro­wać nasze ser­ca do źró­deł franciszkańskich.

Fr. Aure­lio ERCOLI, kronikarz

 

Dzi­siaj wybie­ra­my się do Peru­gii i Kor­to­ny. Prze­by­wa­my razem codzien­nie przez pra­wie trzy tygo­dnie. Dobrze jest wyjść i zoba­czyć, że gdzie indziej też jest świat.
W Ewan­ge­lii Jezus modli się za tych, któ­rzy są na świe­cie. Zgro­ma­dził On tę kon­kret­ną gru­pę uczniów, a nie gru­pę eks­klu­zyw­ną, któ­ra myśli tyl­ko o sobie. Muszą oni dzie­lić się bło­go­sła­wień­stwem, któ­re otrzy­ma­li od Niego.
Patrząc na róż­ne kościo­ły i zabyt­ki obu miast, dobrze było­by też zauwa­żyć ludzi, któ­rzy miesz­ka­ją w tych miej­scach. Nasze spo­tka­nie na kapi­tu­le odby­wa się nie tyl­ko dla nas samych, ale tak­że dla nich. Jeśli sta­nie­my się bar­dziej wier­ni temu, co obie­ca­li­śmy, pozwo­li nam to lepiej im służyć.

Módl­my się, aby­śmy mogli być jed­no z Jezu­sem i z Ojcem, a Oni żeby mogli sta­no­wić jed­no z nami i z brać­mi roz­pro­szo­ny­mi po całym świecie.